दिवाळी .. माझ्या लहानपणीची...,✍️जागृती

 *दिवाळी .. माझ्या लहानपणीची*

चाफ्या... इकडे ये बाळा जरा दुकानातून एक किलो शेंगदाणे आणून दे बघु चिवड्यात घालायला.... चिवडा शब्द ऐकताच मी धावत आईकडे गेले आणि म्हणले आई दिवाळी आहे का गं??? तेव्हा आई म्हणली वा छान बरोबर ओळखलंस ह.... आणि असं म्हणून आई आजी काकु वैगरे साऱ्या मला हसायला लागल्या मला जरा रागचं आला होता पण चिवडा चकली फराळ फटाके आठवले आणि मी पटकन दुकानातून शेंगदाणे आणून आईचा दिले ... आईने चिवडा करायला घेतला आजीने मुरमुरे मोठ्या पाटीत काढले दुसऱ्या आजीने कढीपत्ता निवडला खोबऱ्याचे काप केले आणि तिसऱ्या आजीने पोह्याचा चिवडा करण्याची तयारी केली मग काय असला घमघमाट सुटला होता घरात की मला राहावत नव्हते पण जास्त मधे मधे केले तर फटके बसतील माहीत होते म्हणून मी मन मारून बाहेर खेळायला गेले... तसं मला एक भाऊ आहे पुष्पक पण आमची जॉईन फॅमिली आहे त्यामुळे मोठे काका काकु त्यांचे मुल म्हणजे पुजा आणि आशु .. लहान काका काकु आणि सुयोग पुण्याला असतात तेही येतात दिवाळीला... तीन आजी तीन आजोबा त्यांचे मुल म्हणजे माझे चार काका असे सगळे आम्ही एकत्र राहतो तीन आत्या पण आहे त्यांच लग्न झालंय त्यामुळे त्यांची एन्ट्री नंतर येईल... तर असो अशी आमची फॅमीली अगदी साधी पण प्रेमळं ... खरं सांगु मला कधी वाटलं नाही किंवा जाणवलं नाही की सख्खे कोण आणि चुलत कोण कारण एकतर घरातली मी सगळ्यात मोठी कन्या त्यामुळे संगळ्यांची फार लाडकी ... परिस्थिती फार अनुकुल नव्हती पण तरीही माझ्या बापुंनी काकांनी आजोबांनी आमचे खुप लाड केले ... आम्ही खुप प्रेमाने राहायचो आणि त्यात दिवाळी आली की हे कुटुंब आणखी मोठे व्हायचे कारण तीन्ही आत्या त्यांचे मुलं आणि पुण्यात राहणारे काका काकु यायचे त्यामुळे मला दिवाळी फार आवडायची ...... काय सांगत बसली मी त्यापेक्षा चला आज तुम्हाला माझ्या लहानपणी च्या दिवाळीच्या आठवणीत घेऊन जाते... संध्याकाळ झाली होती काकुने दिवा लावला आणि आम्हाला नमस्कार करायला हात पाय धुवून बोलवलं .. मग आम्ही म्हणजे मी पुजा आशु पुष्पक देवाला नमस्कार केला आणि परत खेळायला गेलो परिक्षा संपली होती आणि दिवाळीच्या सुट्ट्या होत्या त्यामुळे अभ्यासाचा ताण नव्हता आम्ही खेळत होतो तेवढ्यात नीता आत्या सुस्मित आणि कुणाल आले आम्ही तर उड्याच मारायला लागलो आणि जाऊन आत्याला बिलगलो आत्या म्हणली माहितीये हं मला एवढ प्रेम का ऊतु जातयं ते... असं म्हणून तीने नाशिकच्या चिवड्याचा पुडा काढला आणि आम्हाला दिला तो घेऊन आम्ही घरात पळत गेलो आणि आत्या आल्याचा निरोप दिला.... मग काय आज्या दादा आई आणि काकु सगळे खुश झाले माझे बापु मुक्कामी ड्युटीवर असायचे त्यामुळे ते घरी नव्हते तेव्हा... मग आम्ही चिवड्याचा पुडा फोडला आणि खायला लागलो तेवढ्यात सुस्मित आला फार आगाऊ होता सुस्म्या लहानपणी... आमचं फार नाव घ्यायचा सारख्या खोड्या काढायचा मला तर एकदा तोंडावर पाडलं होतं त्याने माझे दात घशात गेले होते तेव्हा किती दिवस मला नीट जेवता येत नव्हतं .... आताही तेच लागला आमचं नाव घ्यायला मग काय मी अन् पुजा लागलो ओरडायला आत्या रागावली तेव्हा गप्प बसला तो... पण आम्ही कितीही भांडलो तरी कायम एकत्र खेळायचो... तर असं करत रात्रीची जेवणं झाली आम्ही झोपलो मधेच रात्री थोडी जाग आली आणि कुणाचा तरी आवाज आला पण पुन्ही झोप लागली मग सकाळी उठलो आणि पाहतो तर काय अंजु आत्या प्रत्यंचा आणि पुष्कर आणि पुण्याचे काका काकु सुयोग आलेले इतकी खुश झाली होती मी की काय सांगु.... मेरी खुशीका तो ठिकाना ही नही था.... कारण प्रत्यंचा माझ्या बरोबरची होती वयाने आणि लहानपणा पासुनच आमच्यात खुप छान बाँडींग होते ती आली आम्ही दोघी एकत्र जेवणार एकत्र झोपणार आणि इतकंच काय आंघोळ सुद्धा एकत्र करणार हा नियमच होता आमचा आणि आम्ही सतत एकत्र राहायचो त्यामुळे पुजा फार चिडायची तिला माझ्या जवळ जास्त कुणी आलेलं आवडत नव्हतं फुगुन बसायची आणि रडायची खरंतर एखाद्या सणाला पुजा रडली नाही ना तर आम्हाला सुनं वाटायचं कारण प्रत्येक सणाला ती रडायची कारण नसतांना सुद्धा रडायची... असो रडकी असली तरी आहे तर बहिणच ना. तर काय सांगत होते मी हा प्रत्यंचा आणि मी खुप छान मैत्रिणी होतो त्यामुळे तीला भेटून मला आणि मला भेटून तीला अफाट आनंद झाला... दिवसाची सुरुवात तर मस्त झाली आणि हळुहळु संध्याकाळ झाली आणि आम्ही दाराकडे डोळे लावून बसलो ... तेवढ्यात आबा आलेच हातात मोठी फटाक्यांची पिशवी दिसली आणि मग काय आम्ही सगळे जाऊन रांगेत बसलो आबांनी आमच्याकडे बघीतल आणि त्यांना हसु आलं मग त्यांनी आम्हाला सगळ्यांना फटाके वाटून दिले हा आबांचा दरवर्षी चा नियम होता ते स्वतः आम्हाला फटाके वाटून द्यायचे त्यामुळे आमच्यात भांडणं कधी होत नव्हते आणि एकमेकांना वाटून घ्यायची सवय तेव्हापासून लागली होती ... आबांनी फटाके वाटले आणि तेवढ्यात दारातून माई आत्या आणि मयुरी आणि तेजस आतं आले आता जरा अजून उत्साह आल्यासारख वाटलं मग आम्ही मयुरी तेजसं ला पण फटाके दिले आणि घेतल्या टिकल्या फोडायला .... तेव्हा दिवाळी ची मजाच वेगळी असायची पहाटे लवकर उठून रांगोळी काढायची दिवे लावायचे तेल उटणे लावून अभ्यंग स्नान करायचे .... खरचं मस्त वाटायचं पैशाची सतत चणचण असायची पण तरी आमचे सगळे लाड व्हायचे कसली उणीव नसायची कारण सगळे खुप समजुतदार होते.... तर असो... अशा प्रकारे दिवाळी ला सुरुवात झालीच होती त्यामुळे गल्लीत गजबज होती शेजारी पाजारी राहणारे आमचे सगळे फ्रेंड्स आलेले होते जसं प्रिया , ममता ताई ,स्वाती ताई, सारिका ताई, वैभव, बब्या, छब्या, गोल्या, दिदी, दिपा, हर्ष , टिक्या, गुडडी, बाली, प्रसाद, जास्मीन, जोस्ना आमची छोटी आत्या म्हणजे उमा आत्या ती आमच्या पेक्षा छोटी आहे ती पण आलेली असायची ... मग काय नुसती धमाल चालली होती आम्ही सगळे एकत्र येऊन खेळायचो हसायचो भांडायचो आणि भातुकली तर खुप करायचो आम्ही... तर असो असे सगळे आलेले होते आणि आमच्या फॅमिली चा नियम होता की भाऊभीज चं औक्षण झाले की सगळे बाहेर एकत्र यायचे आणि मग रात्रभर फटाके फोडायचे ... मग काय आम्ही सगळे बाहेर आलो आणि सगळ्यात आधी पुण्याच्या मोहन मामांनी ५००० फटाक्यांची लडी लावली आणि एकच आवाज झाला किती वेळ ती लडी वाजत राहिली मग ती संपल्यावर आम्ही सगळे फटाके फोडायला लागलो त्यातही आगाऊ सुस्मित ने सुतळी बॉम्ब हातात फोडायचा पराक्रम केला त्यामुळे त्याला चटका बसला आणि त्याचे कान किती वेळ सुन्न झाले होते आणि आम्ही तर एक एक लवंगी फटाका अगरबत्तीने लावून पळून जात होतो.... मग सगळं झाल्यावर फराळ फरसाण सरबत मिळायच आणि तेवढ्यावरच झोपावं लागायचं पण तरी मन मात्र समाधानी असायचं आनंदी असायचं... खरचं कधी कधी वाटतं आपण लहानचं पाहिजे होतो त्या दिवसांतून त्या जगातून बाहेर यायलाच नको होतं..

*गेले ते सोनेरी बालपण अन् राहिल्या त्या चंदेरी आठवणी*

--- जागृती ---